Expositie fotograaf Herman van Doorn:

“In 2016 begon ik met het “Venezia Quotidiana” project, het documenteren van het dagelijks leven op straat in Venetië. Allengs ontstond de wens om áchter de deuren te komen om Venetië te leren kennen en ontwikkelde zich in de daaropvolgende jaren het “Venezia Artigiana” project. Dit project leidde tot onderzoek en documentatie van ‘restanten’ van ambachtelijke activiteit in Venetië.

Er is een ogenschijnlijke tegenstrijdigheid in de opvatting van veel Venetianen over het massatoerisme. Oorspronkelijk waren de ambachten nodig voor de inwoners zelf, voor de scheepsbouw, de huizenbouw en zoals bij het glas voor een groot deel voor de export. Naarmate er minder inwoners overbleven was er minder behoefte aan ambachtelijk werk voor bijvoorbeeld onderhoud. Wat leidde tot een behoefte om de ambachtelijke producten aan toeristen te verkopen. Hetgeen weer tot gevolg heeft dat deze producten door bedrijven en masse gekopieerd en geproduceerd gaan worden. Uiteraard in een kwalitatief inferieure vorm. Maar dat interesseert de meeste toeristen niet. Vandaar de tweespalt, enerzijds heeft de stad de economische voordelen van het toerisme nodig en zorgt dit voor een zekere mate van welvaart, terwijl de overvloed aan toeristen de stad alleen maar beschadigt. De strijd tegen deze overvloed die door Venetiaanse burgers wordt gevoerd kan als voorbeeld dienen voor de pogingen van Venetiaanse ambachtslieden om te kunnen voortbestaan.

Dat kunnen we zien in de strijd tegen de monsterlijke cruiseschepen die tot voor kort dwars door de stad konden varen. Er worden vele pogingen ondernomen om middels festiviteiten aandacht te vragen voor het aloude kantwerk, de traditionele glasblazerij, de traditionele maskermakers en de visserij. Alle beroepen, die worden beoefend door handwerkslieden. De bekendste voorbeelden zijn de glasindustrie op Murano, en de verschillende methoden van kantwerk, met naald en draad of met klossen, respectievelijk op Burano en Pellestrina.

De bouw van gondels en alles wat daarmee samenhangt. Het werk op de werven, de smid, de gieterij, de weverij voor de stoffen, de meubelmaker, de houtsnijder, de vergulder, de stoffeerder. Het dragen van maskers was vanaf de middeleeuwen gemeengoed in Venetië. Vandaar dat ook dit metier een belangrijke plaats inneemt in de geschiedenis en het nog steeds voort bestaat, zij het dat het met de hand maken van maskers nog slechts door een tiental mannen en vrouwen wordt uitgeoefend. Het gros van de maskers die men wandelend door de stad tegenkomt zijn massaal vervaardigd in Oost-Europese en Aziatische landen en van waardeloos materiaal.

Voor mij en gelukkig voor iedereen die dit festival bezoekt en ambachten een warm hart toedraagt, kunnen ambachten zeker levensvatbaar zijn. Na decennia van miskenning zien we de laatste jaren een opleving van de waardering voor het echte handwerk.

Mijn project beoogt van de Venetiaanse ambachtslieden een portret te maken dat duidelijk maakt dat zij een onmisbaar onderdeel zijn van de Venetiaanse cultuur. Door deze manier van fotograferen wil ik laten zien dat zij een unieke eenheid vormen met de ruimte waar hun werk plaatsvindt. Een portret in drie lagen, van de ruimte, de ambachtsman of -vrouw en deze in combinatie met de ruimte.”

Expositie bij galerie NDSM Fuse in de NDSM Loods.